خداحافظ میز تحریر روزهای کلاس سومی!

یکی از دغدغه های مهم پدرها و مادرها بعد از بزرگ شدنِ بچه هاشون، تصمیم گیری درباره ی سرنوشت اسباب و اثاثیه ی مربوط به سال های کودکی بچه هاست.
مثلا یادمه، وقتی که ۵-۶ سالم بود، مادرم برام، یکسری نوار کاست از قصه های ناب اون دوره سنی رو خریده بود. قصه هایی مثل «بزبز قندی»، «پینوکیو»، «خروس زری، پیرَن پری» و کلی قصه ی دیگه که طبیعتاً وقتی سنم بیشتر شد، دیگه به جای شنیدن این نوارها، وقتم رو با خوندن داستان هایی مثل «شازده کوچولو»، «بینوایان»، «سفر به ماه» و کتاب هایی مناسب دیگه ای پر می کردم.